Hindistan 6: 10 Ekim 2006-Jaipur

Bu sabah erkenden kalkıp, Amber Fort’a gittik. Kaldığımız otelde hep turistler olduğu için kapısında sürekli rickshawlar bekliyor. Bu arada ilk defa bu kadar turistik bir otelde kalıyoruz, çok heyecanlıyız:) Neyse. Otelin önünde duran rickshawcuyla Amber Fort’a gidiş geliş ve orada bekleme için Rs300’e anlaşıp yola çıktık. Bu şimdiye kadar karşılaştığımız en iyi rickshawcuydu. Bizi hiçbir yer sürüklemeye çalışmadı. Bir ara ben hastayım falan dedi ama belki onu da laf olsun diye söylemiştir. Hem geçerken etraftaki şeyleri falan da biraz anlattı. İlk defa birisi bizi kandırmaya çalışmadı yani:)

Amber Fort, Jaipur’un biraz dışında, tepe üstünde bir saray. Tepenin altına kadar rickshawla geliniyor, sonra da yürüyerek, ciple ya da fil üstünde yukarı çıkılıyor. Biz annemle daha İstanbul’dayken karar vermiştik file bineriz diye. Verdik Rs 550’yi bindik:) Tabii Hindistan ortalamalarına göre çok pahalı bir şey aslında bu ama bir daha da fili nereden bulup da üstüne binebiliriz ki:) Böyle düşünüp çıktık filin tepesine oturduk. Etrafımızda biz şaşkın turistleri yolmak için toplanmış satıcılar, yukarı kadar tıngır mıngır sallanarak çıktık. Ama indiğimizde bir anda düşündük ki file dokunmamışız bile:( Burada her şey böyle oluyor işte. O kadar hareketli, gürültülü, itiş kakış halinde ki insan şöyle bir sakin sakin bir şeyin zevkini alamıyor. Bir yandan bağırarak koşan satıcılarla, bir yandan filin sahibiyle uğraşırken filin üstünde olduğumuzu bile unutmuşuz neredeyse. Halbuki bıraksalar da insan değişik bir şey yaptığını intikal edebilse, zaten inince kendi kendine bile verir zorla koparmaya çalıştıkları parayı. Böyle ne onlar para koparabiliyor, ne biz bir şey anlıyoruz. File bindik mi bindik de, ancak inip hayvancığın yüzüne bakınca anlayabildik fille çıktığımızı. O sırada da adam hala para para diye peşimizden bağırıyordu:)


Filden inilen yer Amber Fort’un girişindeki avlu. Buradan sonra bilet alınıp bir kapıdan geçilerek saraya giriliyor, avlularda, taşları dökülmüş duvarların arasında, bahçelerde dolaşılıyor. Biz de bir saat kadar falan dolaşıp sarayın arkasındaki yoldan döndük. Babam kapında girerken bir rehber tutalım bakalım ne anlatıyorlarmış deyip biriyle anlaşmıştı. Ambere Fort’ta dolaşmamız bitince adam bu sefer de arkadaki yoldan inelim, orada eski bir köy ve burada yaşayan insanlar var dedi. Biz de tamam deyip adamın peşine takıldık. Tabii köy falan yoktu:)Onun yerine bir hediyelik eşya dükkanı vardı:)Ama olsun, en azından farklı bir yoldan dönmüş olduk. Aşağı indiğimizde bizim rickshawcu hemen gördü bizi, peşimizdeki satıcılardan söküp:) Jaipur’a Hawa Mahal’in önüne götürdü. Bu arada babam bir maharaja kavuğu aldı, birazdan anlatacağım:) Bir de Amber Fort’ta adamın biri bize önce nerelisiniz dedi, Türkiye deyince de Hürriyet, Milliyet.. dedi:)Bir sürü para verirsek o da gidip bize bu gazetelerin bir gün önceki baskısını getirebilirmiş. 4 dolar falan gibi bir şey isteyince almadık biz de ama aslında ilginç olurdu, keşke alsaymışız.

Hawa Mahal, Jaipur’un en önemli gezilecek yeri. Eskiden saray kadınlarının sokaktakiler görmeden sokağı izleyebilmesi için yapılmış. Şekli pan flüt gibi:) ve bütün üstü küçük küçük pencerelerle kaplı. Çok ilginç bir bina, nereden akıllarına gelmişse:)Aslında sokağı izlemek için çok mantıklı tabii de biraz yorucu:) Her yeri küçük pencerelerle dolu, her yeri görüyor falan ama tabii hepsi farklı yükseklikteki bu pencerelerden bakmak için labirentte gibi o merdivenden aşağı, bundan yukarı, şundan sağa diye koşup durmak gerekiyor. Saraydaki kadınların hepsi tığ gibiydi herhalde:)

Hawa Mahal merdivenlerinde yeterince koşuştuktan sonra inip bu sefer de biraz ilerideki kocaman minareye(Iswari Minar Swarga Sal/Heaven Piercing Minaret) tırmandık:)Oradan da biraz etrafa bakıp indik ve böylece Jaipur’da gezeceğimiz yerleri de bitirmiş olduk. Aslında Jaipur’da bir gün kalın hemen gidin falan diyorlardı forumlarda, ama iyi ki iki gün kalmışız. Çünkü burası bayağı ilginç, renkli bir yer. Yani bir gün daha kalsak yapacak bir şey yok gerçi ama dün dönmüş olsak da hiçbir şey anlamazdık. Daha diğer şehirleri görmediğimiz için bilmiyoruz tabii ama şimdilik Jaipur’u çok beğendik. Karışık marışık ama değişik bir yer. Yalnız gerçekten yapacak bir şey yok. Mesela dün geçerken MI Road üzerinde ışıklı renkli alışveriş merkezi gibi yerler görmüştük. Bugün de yapacak başka şey kalmayınca oraya gitmeye karar verdik. Rickshawcuya zar zor anlatıp gittik, ama alışveriş merkezi falan yokmuş meğer ortada. İçinde bir kaç küçük dükkan olan yerlermiş gördüklerimiz. Burada genç insanlar falan ne yapıyor acaba. Dün beş altı kişilik bir grup görmüştük mesela mcdonaldsta. Burada onların gidebileceği hiçbir yer yok sanki, e her gün de mcdonaldsa gidilmez. Bu alışveriş merkezi sandığımız yerlerin yanında bir de sinema vardı ama o da kapalı gibi görünüyordu. Belki de şehrin başka kısımlarında bir şeyler vardır. Jaipur’da bir üniversite de varmış çünkü. Belki onun çevresinde bir şeyler vardır. Ama biz bulamadık yani.

Neyse işte buralarda biraz dolaşıp, bir şeyler yedikten sonra dün rastladığımız gösterinin saati geldi, biz de bindik yine bir rickshawa Tourist Hotel’e gittik. Pek turist de olmayınca hemen bize yer verdiler, bir güzel oturduk seyrettik gösterileri. Sonra da otele döndük.

Yarın erkenden Agra’ya gidiyoruz:)

Ağğ az daha babamın maharaja şapkasını unutuyordum:)Babam Amber Fort’tan bir maharaja kavuğu aldı, (Bunların bir maharaja, bir de maharini, yani maharajanın eşi için olanı varmış. Başlarında onlarla dolaşıyorlarmış) hemen taktı kafasına, bütün Jaipur’da öyle dolaştı:)Meğer içinde bir Amerikalı turist varmış da haberimiz yokmuş:) Amber Fort’ta, Hawa Mahal’de, pazarlarda maharaja gibi dolaşınca bütün satıcılar da peşimize takıldı tabii, bunlar kesin Amerikalı diye:) Babam da havaya girdi, ben maharajayım, bana herşey bedava falan demeye başladı:) Hawa Mahal’de de üç turiste çekilin kapıdan ben maharajayım dedi ama onlar nedense çekilmeyip ters ters baktılar:)

Jaipur bu kadar. İyi uykular:)

Bugünle ilgili fiyatlar, süreler, mesafeler... için buraya tıklayabilirsiniz:)